Widzisz tę piękną, dostojną damę o czarno-brunatnej sierści? To Jej Wysokość Śliwka.
Swoje imię zawdzięcza barwie sierści, ale przede wszystkim – przesłodkiemu usposobieniu.
Jej wielkość waha się pomiędzy średnią a dużą, zaś wiek jest szacowany na około siedem/osiem lat.
Szacowany – bo nie da się określić go dokładnie.

Po przyjeździe do schroniska, Śliweczka była trochę nieufna i zdezorientowana, ale szybko zrozumiała, że nic jej tu nie grozi – staraliśmy się jak najszybciej jej to udowodnić.

Jaka jest teraz?
Poważna, dostojna, cichutko łaknąca uwagi.
Delikatnie, nienarzucająco nawiązuje kontakt z człowiekiem – uwielbia po prostu przy nim być, przytulić się, wyjść na ciekawy, wspólny spacer.

Śliwka jest dojrzała i zrównoważona, nieco ostrożna w pierwszym kontakcie z nieznajomymi osobami – ale gdy kogoś pozna, uwielbia go całą sobą!
To cudowna towarzyszka, która kocha obecność człowieka, głaskanie – gdy kogoś zna i mu ufa, wtula głowę w dłonie i stoi, oczekując miziania.

Śliwunia bez problemu pozwala na założenie spacerowego sprzętu – już po przyjeździe do schroniska wiedziała, że smycz oznacza spacer.
Grzecznie czeka, aż otworzy się jej furtkę kojca, by z niego wyszła.

Śliwka bardzo ładnie chodzi na smyczy – idzie dziarsko, ale absolutnie nie ciągnie. Wszystko bardzo ją fascynuje, wszystko musi sprawdzić i obwąchać 🙂
W końcu otacza ją tyle ciekawych rzeczy i zapachów!
Gdy się od niej tego wymaga, potrafi ładnie zwrócić uwagę na przewodnika.

Śliweczka nie lubi wracać do kojca, staje się zgaszona i zrezygnowana – stoi i grzecznie, smutno czeka, aż odepnę jej smycz, wtula się ostatni raz, zanim od niej odejdę.
Jest w niej smutek i ogromna tęsknota…
Tęsknota, którą widać w jej zawsze poważnych oczach.

Śliweczka przebywa w kojcu z koleżanką.
Gdyby miała zamieszkać z innym pieskiem, musiałaby poznać go na spacerku równoległym.

Może Śliweczka osłodzi właśnie Twoje życie?
Może to właśnie Ty dasz jej szczęście, którego tak bardzo szuka i potrzebuje?