Mam na imię Enzo. Urodziłem się około 2020 roku i od małego byłem ciekawski i pełen energii. Kiedyś miałem dom – ludzi, którzy mnie przygarnęli i obiecali, że będziemy razem na zawsze. Byłem wtedy taki szczęśliwy, że mogłem być częścią ich życia. Aż nagle… Czar prysł, pogryzłem świąteczne lampki, bo byłem młody i nie wiedziałem, że to problem. Wydawało mi się, że to tylko niewinny błąd… A oni po prostu mnie wyrzucili.
Zostałem sam. Nie rozumiałem, co zrobiłem, dlaczego nagle przestałem być ważny. Czy naprawdę nie zasłużyłem na drugą szansę?
Mimo tego wszystkiego, co mnie spotkało, nie potrafię przestać kochać ludzi. Nadal wierzę, że gdzieś tam jest ktoś, kto mnie pokocha – tak naprawdę, na zawsze. Gdziekolwiek się pojawiam, staram się przyciągnąć uwagę: ocieram się o nogi, zagaduję, proszę o choćby chwilę czułości. Wolontariusze mówią, że jestem wiecznie w ruchu – ale to dlatego, że wciąż szukam tego jednego spojrzenia, które powie mi: “Jesteś ważny. Już nigdy Cię nie zostawię.”
Patrząc na moje zdjęcia, można pomyśleć, że jestem kotem pełnym energii i radości. I to prawda – staram się taki być. Ale w środku wciąż mam to małe, puste miejsce, które czeka na kogoś, kto w końcu mnie pokocha i da mi prawdziwy dom.
Jeśli to czytasz i myślisz, że moglibyśmy do siebie pasować – jestem tutaj, gotowy dać Ci całe swoje serce.